Μπεγκίν, Μεναχέμ

(Μπρεστ-Λιτόφσκ Πολωνίας 1913 – 1992). Ισραηλινός πολιτικός. Σπούδασε νομικά στο πανεπιστήμιο της Βαρσοβίας. Νεότατος εντάχθηκε στην εθνικιστική σιωνιστική νεολαία Μπετάρ. Κατά το Β’ Παγκόσμιο πόλεμο εκτοπίστηκε στη Σιβηρία (1939), ενώ το 1942 δραπέτευσε και εγκαταστάθηκε στην Παλαιστίνη, όπου σύντομα (1943) ανέλαβε την αρχηγία της σιωνιστικής οργάνωσης Ιργκούντ Ζβάι Λεουμί, μέσω της οποίας αγωνίστηκε εντονότερα για την ίδρυση του ισραηλινού κράτους (1948). Διετέλεσε υπουργός άνευ χαρτοφυλακίου (1967-70), ενώ το 1977 και ύστερα από απροσδόκητη νίκη του κόμματος του Λικούντ, σχημάτισε κυβέρνηση συνεργασίας με μικρότερα κόμματα. Ως πρωθυπουργός συνέβαλε στην επιτυχία της προσέγγισης με την Αίγυπτο, κυρίως με τη συμφωνία του Καμπ Ντέιβιντ (βλ. λ.) τον Σεπτέμβριο του 1978 και την τελική αποκατάσταση των διπλωματικών σχέσεων Αιγύπτου-Ισραήλ (1979). Για τις ειρηνευτικές του προσπάθειες στη περιοχή της Μέσης Ανατολής μοιράστηκε το Βραβείο Νόμπελ ειρήνης το 1978 με το πρόεδρο της Αιγύπτου Ανουάρ αλ-Σαντάτ. Παραιτήθηκε το 1984.